Kinderzorgen

Home

Van 6 t/m 9 jaar

pok-wigglytuff_maakt_salto.gif

Toen Wesley 6 was ging hij eerst vanuit een crisisindicatie naar Herlaarhof * toe. In de tijd dat hij thuis zat en niet meer naar school ging, ging het allemaal wel aardig met lezen en schrijven. Ook de Ritalin leek veel rust te brengen overdag. Aan tafel was het ook een stuk gezelliger nu hij zich netjes gedroeg. Maaar..wat waren de nadelen van dit alles. Het leek er op dat alle energie er hoe dan ook uit moest, en als dat dan niet overdag meer kon..dan maar 's nachts. Hij viel vaak pas na 23.00 in slaap, en was om 06.00 al weer wakker. Achteraf was de ritalin hiervoor verantwoordelijk. Ik raakte volkomen uitgeput. Ik was er al de hele dag mee bezig en ik kreeg er de nacht bij. Ik weet nog dat hij een keer 's nachts naar beneden was gegaan en toen ik ging kijken zag ik hem niet zo gauw...zat hij boven op mijn woonkamerkast want hij had zin om te klimmen. Je staat toch raar op je neus te kijken. Maar ook de driftbuien (al kwamen ze minder vaak) werden intenser. Vol haat kon hij je dan aankijken.
En roepen dat hij 's nachts naar mijn kamer zou komen, en me steken. Brr..
De hamster heeft er ook twee keer aan moeten geloven, als ik dan beneden kwam stond het broodmes rechtop in de kooi. Niet te geloven dat dat beestje nooit geen hartverlamming heeft gekregen. Maar goed al deze dingen terzijde, was, IS, Wesley een heel lief en warm kind. Reuze trots als hij iets goed had gedaan en een echte hartendief. Maar omdat ik dus nodig moest bijtanken is hij toen twee weken intern op Herlaarhof * geweest. Ik heb daar geloof ik wel 10 dagen van geslapen. Ik was zelfs te moe om te huilen toen.
 
Daarna ging alles snel. Hij kon daar meteen blijven op "Okkie". Dat was een groepje kinderen die van 9.00 tot 16.00 op Herlaarhof werden behandeld en naar school gingen. En daarna fijn naar huis konden. In deze periode kreeg ik een vriend, en we gingen er vanuit dat alles nu beter zou gaan. Ook was de medicatie weer afgesteld. Hier kreeg hij: 3x daags 1 ritalin, en 3x daags 3 druppels dipipiron. Wesley is hier 1 jaar en 10 maanden geweest.
* Herlaarhof=kinder-en jeugd psychiatrie,kliniek

pok-zapdos2.gif

Na zijn ontslag daar heb ik veel geïnvesteerd in een schoolplaatsing. Natuurlijk moest hij weer getest worden via de RVC* . Eindelijk kon hij geplaatst worden op een ZMOK-school. In de klas ging het redelijk goed en boekte echt vooruitgang in het leren. Maar het halen en brengen, wat met zo'n busje werd gedaan was een ramp. Hij kwam zeker 3x per week met een bloedneus thuis. Altijd kreeg hij ruzie met andere kinderen. Het was een keer zo erg dat hij (gelukkig wel in de buurt) bij een stoplicht uit de bus was gesprongen omdat hij het niet meer kon verdragen. Ik kan niet vertellen hoè vaak ik niet op school heb gezeten hiervoor, en hoe vaak er niet een chauffeur hier zat. Voorheen ging Wesley met een prive taxi van/naar school toe. Maar een ZMOK-school is niet medisch zoals het MKD was en Herlaarhof. Dus moest het echt met een gemeente busje.
Er was ook een maatschappelijk werkster op die school aanwezig. Daar hebben we veel steun van ontvangen. Ze probeerde Wesley zelfs aan te melden bij het Bodaarcentrum, maar helaas durfde die het niet aan met hem. Dat was de zoveelste teleurstelling toen voor hem.
 
Thuis was het meestal ook niet meer te houden. Ik was intussen getrouwd en Wesley had er een broertje bij gekregen. Hij was heel blij met zijn broertje maar steeds minder blij met zijn "vader". Weer iemand die op hem zat te letten en te vitten. Eerlijk is eerlijk dat gebeurde in die tijd ook echt te veel. Ik had er zelf ook last van. Om de goede vrede te bewaren probeerde ik juist zo min mogelijk te zien, maar dan zat toch mijn (ex) man te ruziën over het een of ander. Op die manier ben ik lang uitgespeeld door die twee.
 
Van sept. tot dec. 1999 heeft Wesley in een gastgezin gewoond, om vooral mij weer wat lucht te geven. Ik moest me echt sterken voor de dingen die er gingen gebeuren. Want zo kon het ook niet doorgaan natuurlijk. Wesley was zover afgegleden dat ik hem niet meer herkende. Hij keek zo vaak langs me heen, maakte geen oogcontact meer. Loog alsof het gedrukt stond en nam overal spullen mee die niet van hem waren.
In deze periode heb ik buro jeugdzorg opgebeld om te bemiddelen voor een uithuis plaatsing, in een leefgroep. Puur om Wesley meer kansen te geven in de toekomst. Daar kunnen ze meer zorg besteden met een heel team, dan ik alleen. Het was voor mij al duidelijk toen dat ik wilde scheiden.
*Regionale Verwijzings Commisie

rennendhondje.gif

Leuke herinneringen uit deze periode's
 
Ik herinner me de dag dat je fiets was gestolen bij het winkelcentrum in de buurt. Na veel zoeken zijn we toch maar naar de politie gegaan om een aangifte te doen. De agent richtte zich ook nog even tot Wesley en zei dat hij het erg jammer voor hem vond, waarop Wesley weer antwoorde.."maar gelukkig heb ik de sleutel!". Alsof dat alles goed maakte.

 

Toen Wesley een keer bij mijn ouders ging logeren. Was hij onderweg een rijger tegen gekomen. Reuze geweldig vond hij dat.
Hij ging het meteen mijn moeder vertellen....oma, oma..ik heb een "hijger" gezien! Even keek mijn moeder raar op haar neus, maar toen ze door kreeg dat het om een vogel kreeg moest ze hartelijk lachen.

 
Als je ergens op wilt reageren
kan dat via het forum.

forumbutton.gif

buttons55next.jpg

Naar het Dagboek

dagboeklezen.gif